Dramat Piotra Rowickiego w reżyserii Piotra Ratajczaka. Spektakl zrealizowany w ramach projektu TEATROTEKA Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych. Autor podejmuje próbę obalenia mitu żołnierza jako chłopca malowanego, przedstawiając przejmującą i tragiczną historię matki, która dowiaduje się o śmierci ukochanego dziecka – żołnierza poległego w czasie pełnienia zagranicznej misji wojskowej. Nie jest to jednak dramat realistyczny. Jak pisał Jacek Sieradzki: „Zagęszczenie groteskowych wydarzeń, z których składa się akcja sztuki, jest tak duże, że przeczy regułom prawdopodobieństwa”. Realistyczna jest sytuacja wyjściowa: do mieszkania samotnej kobiety, której syn – żołnierz zawodowy – przebywa na zagranicznej misji, przychodzi dwóch młodych oficerów mających za zadanie powiadomienie jej o śmierci syna na polu chwały. Oczekująca od miesięcy (może lat?) powrotu syna kochająca matka robi wszystko, aby uniemożliwić im przekazanie wiadomości, której się spodziewa, ale której nie chce usłyszeć. Kiedy już wszelkie naturalne sposoby niedopuszczenia do przekazania tragicznej nowiny zostaną wyczerpane, zrozpaczona kobieta zabija jednego z żołnierzy. Realistyczna z pozoru sztuka poprzez elementy czarnej groteski przechodzi w końcu w dramat poetycki, który w scenie finałowej pozwala matce na rozmowę z duchem zmarłego syna.